UAV-GC Jurisprudentie: afscheid nemen van de UAV is zo makkelijk nog niet

Een recente uitspraak van de Raad van Arbitrage (nr. 34.849) is een mooi voorbeeld daarvan. Arbiters constateerden daarin het volgende:

“Arbiters stellen voorop dat partijen een overeenkomst zijn aangegaan onder toepasselijkheid van de UAV-GC 2005, zonder echter de beginselen en voorschriften daarvan na te leven. Zij hebben aan de overeenkomst invulling gegeven als ware het een traditionele overeenkomst”

Uit de uitspraak blijkt dat de aannemer als opdrachtgever van de onderaannemer zich heeft bemoeid met het werk, allerlei aanvullende opdrachten heeft gegeven, vele wijzigingen heeft doorgevoerd, kortom zich gedragen heeft als of de verantwoordelijkheid van het werk nog volledig bij hem lag. Vervolgens heeft hij die verantwoordelijkheid niet deugdelijk ingevuld.

Relevant in deze uitspraak is ook dat de onderaannemer weliswaar gevolg heeft gegeven aan alle aanvullende opdrachten. Hij heeft echter op tijd gewaarschuwd dat dat niet alleen meerwerkconsequenties zou hebben. Bijzonder van deze uitspraak is dat de onderaannemer ook gewaarschuwd heeft voor de vele extra begeleidingskosten die het gevolg waren van het gedrag van de aannemer. Ook die begeleidingskosten zijn uiteindelijk toegewezen.

Zoals gebruikelijk bij de Raad van Arbitrage speelden redelijkheid en billijkheid een belangrijke rol. In dit geval bracht dat – zoals vaker bij de Raad – met zich, dat omdat partijen zich niet aan de formele eisen van het contract hebben gehouden, zij niet op een later moment alsnog een beroep op die formele eisen konden doen. In dit project speelde voor arbiters verder mee dat:

“De bouw diende in een relatief kort tijdsbestek te worden gerealiseerd. Op onderaanneemster werd een grote druk uitgeoefend om voort te werken. Onderaanneemster heeft zich constructief opgesteld om binnen de gegeven omstandigheden tot een tijdige afronding van het werk te komen. Daarbij was zij sterk afhankelijk van de ontvangst van informatie van nevenaannemers en ook van de voortgang van die nevenaannemers. Gelet daarop, alles in onderlinge samenhang bezien, komt het beroep van hoofdaanneemster op genoemde algemene voorschriften in strijd met de redelijkheid en billijkheid.”

Zo gaat dat dus bij de Raad van Arbitrage: als je strenge eisen in het contract opneemt, moet je die als opdrachtgever/hoofdaannemer consequent hanteren!

De Raad wijst ook deze kosten voor een deel toe en overweegt daarbij (belangrijk voor partijen die de UAV‑GC afspreken) dat uit de aard van de UAV-GC “over het algemeen een beperkte hoeveelheid overleg tussen opdrachtgever en aannemer” voortvloeit.

NB: Arbiters zijn overigens wel streng waar het gaat om de specificatie van de begeleidingskosten. Het grootste deel was zeer concreet en specifiek benoemd. Die grote posten uitvoering, werkvoorbereiding en projectleider van bijna 500 uur samen, worden echter afgewezen, niet alleen omdat zij niet gespecificeerd waren, maar ook omdat ze volgens arbiters al besloten waren in de wél gespecificeerde posten.

Aardig is wel dat waar de UAV‑GC niet over meerwerk spreken, maar over Wijzigingen, arbiters in navolging van partijen het in deze uitspraak ook over meerwerk hebben, dus eveneens teruggrijpen op deze UAV-term.

Meer weten over de UAV-GC, over contracten op basis daarvan en met name de valkuilen die verborgen zijn in de vele afwijkingen en aanvullingen op de UAV‑GC? Bel of mail Hugo Meijer ook voor de gratis inhouse-workshop “De ontwikkelende aannemer” (subtitel: Verschillen tussen de UAV en de UAV‑GC).